Gordum gordum buyuk dusler gordum. Surekli hayali veriler uzerine gelecegi yerlestirmeye calisiyorum. Soyle olursa boyle olcak sonrasinda da bu. İskambil kartlarindan evler insa ediyorum, oysaki bu evler tek bir kelimenin nefesiyle bile yikilabiliyor. Ben her yikilisinda tekrar elime kartlari alip bastan basliyorum evlerime. Oyle evler ki yukseldikce icinde her seyi bulabiliyorum. Sonra bir an geliyor bakiyorum bosuna bu evlerle ugrasmak, uzak gelecekte kendileri olur diyorum. Yetmiyor, yoruldugum her an kartlari tekrar aliyorum avucuma. Baskalarinin kartlari yerlestirmesini bekliyorum bi yandan. buyuk duslerimi nerelere tiksam da unutsam bilmiyorum. Simdilik sadece bekliyorum, soramadan konusamadan yorgun ve bogulmamak icin basim dik bir sekilde...