Hayat hic kimseyi beklemiyor. Sen farketmeden gidiyor sen farketmeden geliyor. Yakalayabilmek asil onemli olan.. Ayni anda gidebilmek..

Bir gun donup baktigimda pisman olmak istemiyorum

bir bakıyorsun herkes sana bir şeyler öğretmiş, belki de sen de onlara..az çok hepsi bir duygu barındırmış. hepsinin öğrettiği birikmiş birikmiş senden olmuş, belki bir günden sonra yüzlerini bile kaybetmiş öğrendiklerin. yaşadıkça daha da birikiyor..

peki ya beraberinde sürüklenen kırıklıklar? saçtaki kırıkları almaya benzemiyor bunları taşımak. bir sabah kırılmışken, ertesi sabah bir başkasına tamamen güvenebilmek için ne gerekiyor? arabaların arkalarına takılan o konserve kutuları gibi, tıkır tıkır arkadan ses çıkara çıkara geliyor kırıklıklar, belki yolda devam ettikçe kopup gidecekler fark bile edilmeden.. o güne dek .. tıkır.. tıkır..