bugün canımın acısı değil de bir şeylere özlem duygum ağır basıyor. arkasına dönüp de bakmayan biri için ağlamamam gerektiğine karar vermiş olsam da o kadar çok an var ki tabi unutulması kolay değil. güçlü olabilirim hayata devam edebilirim hatta ileri de gidebilirim gibi geliyor bazen..
bazense şuanda olduğu gibi sevgiye ihtiyaç duyuyorum. peki sevgiye mi sevgisine mi? bu soruya cevap verebilmek gerçekten zor. şu son haftalar dinlediğim her kelime, bambaşka birini anlattı bana. o bambaşka birinin sevgisini istemediğimi biliyorum sadece, ama merak ediyorum bazen o bambaşka biri de sevgisizlikten mi böyle oldu?
bilmiyorum, sanırım da hiçbir zaman öğrenemeyeceğim..