Thursday, March 25, 2010

çok kalabalık toplanıp, gülüp eğlendiğimiz shep ve diğerleri buluşmalarını özledim, bu aralar hep mutsuz keyifsiz ve huysuzuz. buluşmalarımız tadsız, sıkıntılı. o çok eğlenceli çikolata yapma günümüzün üstünde bile bir sıkıntı vardı, baharla beraber shepler de kendine gelir mi acaba?


yeni evime alışamadım bir türlü, üst kattaki gece 1 e kadar gelen dizi sesleri(sanki yanı başımda tv açıkcaymışcasına), apartman kapısının öldürücü kilidi, ve bugünlerde her gün piyanodan aynı şarkıyı tekrar tekrarr duymak..baharla beraber alışır mıyım ona da? balkon keyfi yapmaya başlayınca tüm sıkıntıları unutur muyum kışa dek? garip, seviyorum da oysa evi. ama mutfağının minicikliği içimi sıkıyor bugünlerde, belki de yiyecekler içimi sıktığı içindir.

alıştığım, hatta fazlaca alıştığım şimdilerde evde tek başıma kaldığımda, beraber çay içmek için etrafımda arandığım bir adam var bir de. tek başına yaşamanın en kötü tarafı bu sanırım, başkaları o koca haftasonundan sonra bir çok kişiyle beraber oldukları eve döndüklerinde, tekrar tekrar o garip duyguyu yaşamak. o garip duygunun ismi yok, olmasın da, gerek yok. akşam beraber çay içecek biri olması isteği diyelim kısaca.

3 comments:

Bodrum Bakery said...

Amarula mıyd neydi o duruyo hala :)
gelices sana o kadar eğlenices ki bütün sıkıntıları unutucaksın. kırarız o kapıyı moduna girices. ve pek tabi o balkonda çaylı süper süper anılarımız olucak :)
umudum var benim.

mikishep said...

içmemizin yasak olduğu amarulayla mı

pates said...

amarula olmaz çay olur minikim, derdin o olsun.
Rakı içeriz olmadı...Balkonun keyfini çıkarır, kahkahalar atarız. Biz de yine eğleniriz.
Umut olmadan olmaz ki...

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails