hiç bilmezler ki acıtırlar. acı nedir bilmezler ki. ta ki kendileri bir gün bu acıya bulanana kadar. ta ki birileri yıkıp üstünde tepinircesine dolanana kadar. Büyük yıkılmakla bu acının zamanla yok olucağını sanan bizler her küçük yağmur damlasıyla birlikte tekrardan büyük fırtınada kayboluruz. Bir sonu olur mu bu damlaların ki fırtınalar dinsin göğsümüzde?
yeşilin mavisinde kaybolmak biter mi bi gün? sarıya noldu_?
Blogged with Flock
No comments:
Post a Comment